domingo, 29 de agosto de 2010

Siempre en casa

Definición genérica de escalores locales: Dícese de aquellos que se caracterizan por escalar con cierta asiduidad en una misma escuela. Se conocen las vías a la perfección e incluso abren nuevos itinerarios.

Nosotros podríamos recibir ese apelativo en Araotz. En ese entorno siempre me he sentido en casa.
Conozco Araotz mucho antes de dedicarme al mundo de lo vertical. Mi familia procede de ese barrio de desterrados. De hecho, existe un pequeño grupo de caseríos que se conoce como Madina. Hasta ellos encaminé mis pasos cuando aún era una adolescente, guiada por mi abuelo empeñado en descubrir los orígenes de una familia venida a menos, fruto de la afición a las cartas de un díscolo antepasado.
Después regresaría a las paredes de Araotz ya en busca de sensaciones verticales, en busca de mi alterego, en busca de la paz interior que me aportan sus trazados. Rutas que en un principio me parecían indescifrables y que poco a poco han ido cayendo a fuerza de tesón.
También en ese valle hemos ido dejando nuestra impronta en forma de líneas interminables, líneas perfectas, líneas mágicas, sueños paralelos donde las regletas, los agujeros, las chorreras están donde deben. Donde no sobra ni falta nada.
Así nacieron Apo Ausarta, Sikadur 31, Lolitas, Ura Izan, Buenas Sensaciones, Piensa en verde, Udaondo Jauna, Happy Forties, Lore, Koldoren Munduak... Cada una respondiendo a un momento de mi vida, por que mi vida es lo vertical y porque Araotz y sobre todo Korea es mi casa. Ese es mi mundo.
Y toda esta divagación para contaros que Korea está enclavado en la Peña Madina, es decir, mi peña, es decir, que por algo sentía yo que estaba en casa.

PD: Para los que no conozcan Araotz, el sector Korea, en Peña Madina, es lo que se ve al fondo, en la foto. Largo, duro y salvaje.

4 comentarios:

  1. Aupi Trio Calavera!

    Oraintxe aurkitu dut zuen bloga, ta egia esa, pilo bat gustatu zait! Oso fanatikoa!!! jejeje

    Beno ondo segi ta ikusi arte!!! Aupa Koldo!!!

    Jonbe

    ResponderEliminar
  2. Eiii kaixo Jonbe:

    Eta nola aurkitu gaituzu???. Beno berdin dio, sarea ezin handiagoa eta ezin txikiagoa da eta azkenean denok ezagunak gara.

    Horretaz aparte, zer moduz zaude?. Entzun dut nahiko indartsu zaudela eta Frankenen biziki eskalatu duzula. Kontatuko didazu ea zer edo zer zintzilikatzen duzun zure bloggan.

    Aaaaa!!! Eta gure K dagoooo...ez dut ezer aipatuko ... jakin duzunez ama naiz eta ez naiz batere objetiboa...jejejejeje

    Ea elkar ikusiko ahal dugun hemendik gertu.
    Besarkada bat.

    ResponderEliminar
  3. Hori da Lorea, sarea hain zabala da... azkenean denok ikusten dugu elkar...jeje

    Ba jakin ezazue zuen bloga oso lagungarria dela umetxoak dauzkaten bikoteentzako. Badauzkat lagunak orain dela gutxi aitatxo-amatxo izan direla eta sarri ikusten dute zuen bloga, hemendik ideia pilo atera ere bai.

    Gogoak ditut Koldotxu ikusteko, fijo korrika egiten dagola sektoreetatik jadanik...jejej

    Besarkada bat eta ikusi arte!!!

    ResponderEliminar
  4. Pozten nau gure blogga lagungarria izateak... loreak alde batera utzita esan lagunei parte har dezatela. Haien eskamentuak oso aberasgarriak izango dira.

    Eta Koldo, bai... korriketan dabil jada gure mutiko maitagarria ikusi beharko zenuke nolatan, jijiji

    ResponderEliminar